Geleneksel sanatlar içerisinde hattatların ve hattın yeri oldukça önemlidir. İslam devletleri arasında geliştirilen güzel sanatların başında hat gelir. Geçmişte Osmanlı'nın dünya karşısındaki konumu, yenileşme ağrısı toplumun mayasını oluşturan birçok uğraşı hayattan çekmiştir. Hat da bunlardan biridir. Latin harflerin kabulü hat yazısını tarihten silmeye yeltenmiştir.Son dönem hat ustası…
Cumhuriyet'le beraber yine hatla uğraşan büyük sanatkârlar yetiştirmiştir. Günümüzde de bu sanatı bihakkın icra edenler vardır. Osmanlının yıkımına ilk gençlik yıllarında tesadüf eden Hâmid Aytaç, Cumhuriyet'e uzanan yıllarda hat sanatıyla olan meşguliyetini zirveye taşımış, son dönem tarihimizin en büyük hat ustalarından biri olarak anılmayı hak etmiştir.
Selim Türkoğlu: 1960 Erzincan-Refahiye doğumlu. 1987 yılında bir vesile ile Hattat Mustafa Halim Bey'in talebelerinden Hattat Ali Rüştü Oran'la tanıştı. Ondan başladığı hüsn-i hat meşkini, bilahare Hattat Ali Selçuk Erkurt'tan bitirerek 1990 da Sülüs ve Nesih yazılardan icazet aldı. Ta'lik yazıda da Hattat Prof. Ali Alparslan'ın Süleymaniye Kütübhanesi'nde ki derslerine bir müddet devam etmek suretiyle kendisinden istifade etti.
Arapça'da çizgi ya da bir satır yazı anlamına gelen hat sözcüğü, bugün Arap harfleriyle yazılmış güzel el yazısı karşılığı olarak kullanılmaktadır. Hat; güzel yazi sanati olup, yazarlarina hattat denir: Kûfî, Sülüs, Nesih, Muhakkak, Reyhânî, Tevkî', Icâze, Ta'lik, Divânî, Celi, Rik'a, Ma'kili dâhil, bin kadar çesidi vardi. Halicilik, kumasçilik, dericilik, ciltçilik, kitapçilik, tezhipçilik, porselencilik, kehribarcilik, mürekkepçilik, mobilya, sandalcilik da ayri birer sanat dali olarak, her sahada eserler verildi.
Hemen hemen bütün camilerimizde, “Allah”, “Muhammed”, dört halife “Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali” ile Hz. Peygamber’in torunları “Hasan – Hüseyn”in isimlerinin, cemaatin rahat görebileceği yükseklikte ve büyüklükte yazılması veya levha olarak asılması bir gelenek halini almıştır.
